خلق را از برای خدا دوست دارید نه برای خود

حضرت عبدالبهاء می فرمایند:
"با یکدیگر در نهایت اتحاد باشید ، ابداً از یکدیگر مکدّر نشوید ... خلق را از برای خدا دوست دارید نه برای خود. چون برای خدا دوست می دارید هیچ وقت مکدر نمی شوید. زیرا انسان کامل نیست . لابد هر انسانی نقصی دارد . اگر نظر به نفوس نمایید همیشه مکدر می شوید اما اگر نظر به خدا نماییدچون عالَم حق عالمِ کمال است رحمتِ صِرف است لذا برای او همه را دوست می دارید به همه مهربانی می کنید ."

"از شما می خواهم هر کدام افکار و قلب خود را در محبت و وحدت متمرکز کنید... فکر نفرت را با فکر قویتر عشق مقابله نمایید .فکر جنگ، هماهنگی و رفاه و آسایش و خشنودی را زائل کند. فکر عشق ، برادری و صلح و دوستی و شادمانی را بنیان نماید."

"چشمِ خطا بین نظر به خطا کند امانظرِ خطا پوش به خالقِ نفوس بنگرد. چه که جمیع را او خلق کرده ، کل را او می پروراند...جمیع را روح و روان مبذول می فرماید. چشم و گوش عطا می کند ، لهذا کل ، آیاتِ قدرت او هستند . باید جمیع را دوست داشت. به جمیع مهربانی کرد."