مناجات شماره 10

پروردگارا مهربانا ، شکر ترا شاهراه هدايت بنمودی و ابواب ملکوت بگشودی و به واسطه شمس حقيقت تجلّی فرمودی . کوران بينا نمودی و کران شنوا کردی . مردگان زنده فرمودی و فقيران اغنيا کردی . گمراهان را راه بنمودی و تشنگان را به چشمه هدايت دلالت کردی . ماهيان لب تشنه را به دريای حقيقت رساندی و مرغان آواره را به گلشن عنايت دعوت فرمودی . پروردگارا ، جمعی هستيم بندگان تو و فقيران تو. دور افتاده ايم مشتاقان تو. تشنه چشمه توئيم و دردمند درمان توئيم . در ره تو قدم نهاديم و مقصد و آرزوئی جز نشر نفحات تو نداريم تا نفوس فرياد اِهدِنَا الصّراطَ المستقيم بر آرند و ديده به مشاهده انوار روشن نمايند . از ظلمات جهالت برهند و طائف حول سراج هدايت گردند . بی نصيبان نصيب برند و محرومان محرم راز شوند . پروردگارا ، به عين عنايت نظر نما . تأييدی آسمانی فرما . نفثات روح القدس مبذول دار تا به خدمت موفّق گرديم و مانند ستاره های روشن در اين اقاليم به نور هدايت بدرخشيم توئی مقتدر و توانا و توئی عالم و بينا . ع ع

حضرت عبدالبهاء : مجموعه مناجاتها حضرت عبدالبهاء صص82و83