مناجات شماره 8

الَها معبودا مسجودا
به يك كلمه از كلمات عليا ارض و سما را خلق فرمودی و به يك قطره از دريای جودت وجود را موجود نمودی. توئی مقتدری كه قوّت و قدرت جبابره ارض و فراعنه بلاد ترا از اراده منع ننمود. ای كريم فقيری به بابت توجّه نموده و ضعيفی به حبل اقتدارت تمسّك جسته . از تو كرم قديمت را مي طلبد و عفو جديدت را سائل و آمل . او را از دريای فضلت محروم منما و از كوثر زندگانی ابدی ممنوع مساز توئی قادر و توانا. ای پروردگار ذرّات عالم بر غنايت گواهند و بر فضلت مقرّ و معترف، آيا مثل تو غنی مثل منی فقير را محروم مينمايد؟ حاشا و كلّا . أشهد و يشهد كلّ الاشياء بأنّك أنت أكرم الأكرمين و أرحم الرّاحمين.

حضرت بهاءالله : ادعيه حضرت محبوب صص339و340