ایران

بنام يزدان مهربان
پاک يزدانا خاک ايران را از آغاز مشکبيز فرمودی و شور انگيز و دانش خيز و گوهر ريز از خاورش همواره خورشيدت نور افشان و در باخترش ماه تابان نمايان کشورش مهر پرور و دشت بهشت آسايش پر گل و گياه جان پرور و کهسارش پر از ميوهء تازه و تر و چمن زارش رشک باغ بهشت هوشش پيغام سروش و جوشش چون دريای ژرف پر خروش روزگاری بود که آتش دانشش خاموش شد و اختر بزرگواريش پنهان در زير روپوش باد بهارش خزان شد و گلزار دلربايش خارزار چشمه شيرينش شور گشت و بزرگان نازنينش آواره و دربدر هر کشور دور پرتوش تاريک شد و رودش آب باريک تا آنکه دريای بخششت به جوش آمد و آفتاب دهش دردميد و بهار تازه رسيد و باد جانپرور وزيد و ابر بهمن باريد و پرتو آن مهرپرور تابيد کشور بجنبيد و خاکدان گلستان شد و خاک سياه رشک بوستان گشت جهان جهانی تازه شد و آوازه بلند گشت دشت و کهسار سبز و خرم شد و مرغان چمن به ترانه و آهنگ همدم شدند هنگام شادمانی است پيغام آسمانی است بنگاه جاودانی است بيدار شو بيدار شو ای پروردگار بزرگوار حال انجمنی فراهم شده و گروهی همداستان گشته که به جان بکوشند تا از آن باران بخششت بهره به ياران دهند و کودکان خود را به نيروی پرورشت در آغوش هوش پرورده رشک دانشمندان نمايند آئين آسمانی بياموزند و بخشش يزدانی آشکار کنند پس ای پروردگار مهربان تو پشت و پناه باش و نيروی بازو بخش تا به آرزوی خويش رسند و از کم و بيش در گذرند و آن مرز و بوم را چون نمونه جهان بالا نمايند . ع ع

حضرت عبدالبهاء : مجموعه مناجاتها حضرت عبدالبهاء صص490الی492