تالار گفتگو (2)(بیانی از حضرت عبدالبها)

حضرت عبدالبها می فرمایند:

در هر دوری امر به الفت بود و حکم به محبّت ولی محصور در دائره ياران موافق بود نه با دشمنان مخالف ،امّا الحمد للّه که در اين دور بديع اوامر الهيّه محدود به حدّی نه و محصور در طائفه نيست جميع ياران را به الفت و محبّت و رعايت و عنايت و مهربانی به جميع امم امر مي فرمايد حال احبّای الهی بايد به موجب اين تعاليم ربّا نی قيام کنند اطفال بشر را پدر مهربان باشند و جوانان انسان را برادر غمخوار گردند و سا لخوردگان را اولاد جانفشان شوند مقصود اين است که بايد با کلّ حتّی دشمنان به نهايت روح و ريحان محبّ و مهربان بود . در مقابل اذيّت و جفا نهايت وفا مجری داريد و در موارد ظهور بغضا به نهايت صفا معامله کنيد سهم و سنان را سينه ئی مانند آئينه هدف نمائيد و طعن و شتم و لعن را به کمال محبّت مقابلی کنيد تا جميع امم مشاهدهء قوّت اسم اعظم نمايند و کلّ ملل معترف به قدرت جمال قدم گردند که چگونه بنيان بيگانگی برانداخت و امم عالم را به وحدانيّت و يگانگی هدايت فرمود و عالم ا نساني را نورانی کرد و جهان خاک را تابناک فرمود .

منتخباتى از مكاتيب حضرت عبدالبهاء جلد ۱ص19

شرایط فعلی را چگونه می بینید که دایره محبت این چنین گسترش یافته است ؟
بنظر شما محبت میتواند محدود به حدودی باشد؟ حتی به دشمنان؟
چگونه میتوانیم برای عمل به موجب این تعالیم الهی قیام کنیم ؟ چه باید بکنیم؟ چه مشکلات و موانعی برایمان وجود دارد ؟
در این صورت آیا دشمنان بر اذیت و جفای خود نمی افزایند ؟
نتیجه الفت و محبّت و رعايت و عنايت و مهربانی به جميع امم چه خواهد بود ؟