عفو و بخشش

هُو النّاصِر المُعين
الها كريما رحيما
بتو توجّه نموده‌ام و بحبل عنايتت متمسّكم و بذيل كرمت متشبّث . توئی آن كريمی كه يك قطره از دريای غفرانت عصيان عالميان را محو نمايد و يك كلمه از فم عنايتت آب حيوان بر اهل امكان مبذول دارد . ای بخشندهء يكتا عبدت را محروم منما و از بحر رحمتت قسمتی عطا نما و از دريای جودت نصيبی مقدّر فرما.
السن عالم قابل ذكرت نه و افئده امم لايق ادراك هستيت نه . هستی تو ورای ادراك عقول و فوق عرفان نفوس بوده و هست . بكمال عجز و ابتهال بخشش قديمت را ميطلبم و فضل عميمت را ميجويم . تو دانا و آگاهی بذكرت زنده‌ام و باميد لقايت موجود و پاينده آن كن كه سزاوار بخشش توست نه لايق ذكر و ثنای من . لا اله الّا أنت الغفور الكريم . الحمد لك أنت مقصود القاصدين.

حضرت بهاءالله : ادعيه حضرت محبوب صص362و363