- صفحه نخست
-
درباره ما
همه در دنیائی کوچک زندگی می کنیم . آرمان ها و اهدافی یگانه داریم و همگی برای دست یابی به آن تلاش می کنیم . دردها و شادی های یکسانی را تجربه کرده ایم و با چالش ها و مشکلاتی مشترک روبرو هستیم. بیائید دقایقی از ا ین دنیا سفر کنیم و به دنیای بهایی برویم . دنیائی که در دل دنیای ماست . ببینیم چگونه مفاهیم ، ارزش ها و عقاید ، زندگی و حیات ، خدمت و فعالیت در آن معنا می یابد و جلوه می کند و عالم بهائی چگونه و تا چه اندازه توانسته است با تلاش های مستمر، این نحوه حیات را در زندگی خویش و در تلاش برای خدمت و مساعدت به عالم انسانی جلوه بخشد و نمایان سازد. شما را به مشارکت در ساختن دنیائی متعالی تر و بهتر دعوت می کنیم . با ما در سایت...Stay
-
تماس با ما
تماس
Stay - بخش ها
- فعالیت ها
الها معبودا مسجودا
به يك كلمه از كلمات عليا ارض و سما را خلق فرمودی و به يك
قطره از دريای جودت وجود را موجود نمودی. توئی مقتدری كه قوّت و قدرت جبابره ارض و
فراعنه بلاد ترا از اراده منع ننمود. ای كريم فقيری به بابت توجّه نموده و ضعيفی به
حبل اقتدارت تمسّك جسته. از تو كرم قديمت را مي طلبد و عفو جديدت را سائل و آمل. او
را از دريای فضلت محروم منما و از كوثر زندگانی ابدی ممنوع مساز. توئی قادر و
توانا. ای پروردگار، ذرّات عالم بر غنايت گواهند و بر فضلت مقرّ و معترف، آيا مثل
تو غنی مثل منی فقير را محروم مينمايد؟ حاشا و كلّا . أشهد و يشهد كلّ الاشياء
بأنّك أنت أكرم الأكرمين و أرحم الرّاحمين.
حضرت بهاءالله : ادعيه حضرت محبوب ص340و341
بگو ای آقای من و مولای من و اله من و پديد آورنده من، سؤال
مي كنم از دريای بخشش تو كه اين نهال نورسته در بوستان محبّت خود را از كوثر حيوان
بنوشان و از ارياح خريف حفظش نما . توئی توانا و توئی دانا . ای خدای من به تو رو
آوردم و ترا ذ كر مي نمايم و به مباركی اسمت از دونت فارغ و آزادم . ای خدا به تو
ناظريم و از تو مي طلبيم. ظاهر كن از ما آنچه را كه سزاوار تو و ايّام تواست . توئی
عطا كننده و بخشنده.
حضرت بهاءالله : ادعيه حضرت محبوب ص 347و348
هُو اللّه
ای پروردگار عالميان، در اين جهان به آتش عشقت بسوز و در آن
جهان به مشاهده روی مه رويت کامران فرما . در اين عالم چون شمع بگداز و در آن عالم
چون پروانه گرد شعله جمالت پرواز ده. توئی خجسته دلبر من و توئی فرخنده يار جان
پرور من . ع ع
مجموعه مناجات ها حضرت عبدالبهاء ص15و16
هُو الاَبهی
ای پروردگار، اين بنده درمانده را در کهف منيعت مأوی ده و در
ملاذ رفيعت مسکن بخش. شمع روشنی در قلبش بر افروز و چشمه سلسبيلی از دلش جاری کن.
ابواب فيض بر رخش بر گشا و اسرار غيب به فؤادش الهام فرما. توئی نصير، توئی ظهير،
توئی مُجير، توئی دستگير. چون به تو پردازيم از همه چيز آزاديم. چون به پيمان و
ايمان تو ثابت و استواريم از غير تو بيزاريم. پروردگارا، رحم کن استقامت بخش . ع ع
مجموعه مناجات هاحضرت عبدالبهاء ص16و17
- 11685 رؤیت
افزودن دیدگاه جدید