پیام رضوان ٢۰۱۶ بیت ‌العدل اعظم خطاب به بهائیان جهان

پیام رضوان ٢۰۱۶
ترجمه‌ای از پیام بیت ‌العدل اعظم خطاب به بهائیان جهان
رضوان ۲۰۱۶ میلادی (۱۷۳ بدیع)
(هیئت بین‌المللی ترجمه به زبان فارسی)
ستایندگان اسم اعظم در سراسر عالم ملاحظه فرمایند
دوستان عزیز و محبوب،
با فرارسیدن سلطان اعیاد دورۀ آماده شدن برای شروع نقشۀ جهانی بعدی به پایان می‌رسد. اکنون یاران عزیز الهی را به تعهّدی جدید در پنج‌ سال آینده برای شجاعت، جدّیّت و سخاوت دعوت می‌کنیم.
یاران باوفای جمال قدم مترصّد و آماده‌اند. گردهمایی‌های تشکیلاتیِ ماه‌های اخیر در سراسر عالم همگی حاکی از اشتیاق فراوان برای شروع این مشروع عظیم بوده و مستلزمات مندرج در پیام این جمع خطاب به کنفرانس مشاورین هم‌اکنون به نقشه‌های عمل قاطع تبدیل می‌شود. مجهودات دلیرانۀ ده‌ها سال جامعه را متبلور ساخته و توانایی لازم برای رشد و توسعه را به آن اعطا نموده و برای این لحظه‌ مهیّا ساخته است. علی‌الخصوص دو دهۀ گذشته به نحو قابل ملاحظه‌ای به این افزایش مطلوب در کارآیی امور سرعت بخشیده است.
در این دوره، اتّخاذ یک چارچوب عملِ در حال بسط دوستان را قادر ساخته است تا مستمرّاً قابلیّت‌های اساسی را پرورش و تلطیف ‌نمایند، قابلیّت‌هایی که انجام خدمات ساده‌ای را موجب می‌شود که به نوبۀ خود به الگوهای مبسوط‌تر عمل می‌انجامد، الگوهایی که به نوبۀ خود توسعۀ قابلیّت‌هایی پیچیده‌تر را ایجاب می‌نماید. بدین ترتیب یک فرایند سیستماتیک پرورش منابع انسانی و جامعه‌سازی در هزاران محدودۀ جغرافیایی آغاز گشته و در بسیاری از آنها پیشرفت زیادی کرده است. تمرکز، تنها معطوف به افراد یا به جامعه و یا به مؤسّسات امری نبوده است بلکه قوای روحانی منبعث از بسط نقشۀ ملکوتی حضرت عبدالبهاء محرّک و مشوّق هر سه مشارکت‌کننده در شکوفایی نظم جدید جهانی می‌باشد. نشانه‌های پیشرفت این عوامل سه‌گانه بیش از پیش آشکار است: در اعتمادی که مؤمنین بی‌شماری برای بیان شرح وقایع حیات حضرت بهاءالله و مذاکره در بارۀ مفاهیم ظهور آن حضرت و عهد و پیمان بی‌مانندش کسب نموده‌اند؛ در ازدیاد تعداد نفوسی که به امر مبارک جلب گردیده و در تحقّق بخشیدن به جهان‌بینی و اصول وحدت‌بخش آن حضرت مشارکت می‌نمایند؛ در توانایی بهائیان و دوستان‌شان در سطح جامعۀ محلّی برای توصیف گویا و واضح تجارب خود از فرایندی که به تقلیب رفتار و تشکّل حیات اجتماعی می‌انجامد؛ در قیام تعداد چشم‌گیر و رو به افزایش مردم بومی کشورها که اکنون به عنوان اعضای مؤسّسات و نهادهای امری امور جوامع خود را هدایت می‌کنند؛ در تقدیم تبرّعات منظّمِ سخاوت‌مندانه و فداکارانه که برای تداوم پیشرفت امر الله جنبه‌ای حیاتی دارد؛ در شکوفایی بی‌سابقۀ ابتکار فردی و اقدام جمعی جهت حمایت از فعّالیّت‌های جامعه‌سازی؛ در شور و اشتیاق جمّ غفیری از نفوسِ از خود‌گذشته در عنفوان جوانی که مخصوصاً از طریق تعلیم و تربیت روحانی نسل‌های جوان‌تر پویایی فراوان به این مشروع بخشیده است؛ در اعتلای روح ستایش و نیایش از طریق تشکیل جلسات دعا و مناجات؛ در افزایش قابلیّت اداری بهائی در همۀ سطوح؛ در آمادگی مؤسّسات، نهادها، و افراد برای فراینداندیشی، قرائت واقعیّت‌های موجود، و برآورد منابع خود در محلّی که زندگی می‌کنند و نقشه‌ریزی بر آن اساس؛ در خصیصۀ مطالعه، مشورت، عمل، و تأمّل که اکنون همه با آن آشنا هستند و موجب نضج یک گرایش طبیعی برای یادگیری شده است؛ در افزایش درک چگونگی عملی ساختن تعالیم مبارکه از طریق اقدام اجتماعی؛ در استفاده از فرصت‌های فزاینده‌ برای ارائۀ چشم‌انداز‌های بهائی در گفتمان‌های رایج اجتماع؛ در آگاهی از اینکه جامعۀ جهانی بهائی جامعه‌ای است که در تمامی مجهوداتش به دنبال سرعت‌ بخشیدن به ظهور تمدّن الهی از طریق تجلّی نیروی قدرت اجتماع‌سازی امر مبارک است؛ و بالاخره در آگاهی فزایندۀ دوستان از اینکه تلاش‌هایشان برای ایجاد تقلیب درونی، برای گسترش دایرۀ وحدت و اتّحاد، برای همکاری با دیگران در میدان خدمت، و برای مساعدت جمعیّت‌ها تا بتوانند مسئول پیشرفت‌ روحانی و اجتماعی و اقتصادی خود باشند — همه و همه در راه تحقّق اصلاح و بهبود عالم که همانا هدف اصلی نهاد دین الهی است می‌باشد.
در حالی ‌که هیچ معیاری به تنهایی نمی‌تواند میزان پیشرفت کلّی جامعۀ بهائی را به طور جامع ابراز نماید از تعداد برنامه‌های رشد موجود در محدوده‌های جغرافیاییِ سراسر جهان — که با شکر و سپاس به درگاه جمال ابهی به خاطر مواهب بی‌پایانش از ۵۰۰۰ بالغ گشته — می‌توان استنباطات زیادی نمود. زیربنایی چنین وسیع و گسترده پیش‌شرطی بود برای به عهده گرفتن مسئولیّتی که اکنون عالم بهائی با آن رو به روست یعنی تقویت فرایند رشد در هر محدودۀ جغرافیایی که چنین برنامه‌‌ای در آن شروع شده و توسعۀ بیشتر الگویی که حیات جامعه را غنی‌تر سازد. حفظ و تداوم تلاش مورد نیاز برای موفّقیّت در این امر، مسئولیّتی سخت و دشوار خواهد بود امّا نتیجۀ حاصله بالقوّه بسیار با‌اهمّیّت و حتّی گویای طلیعۀ عهدی جدید است. گام‌های کوچک اگر مرتّب و سریع باشد به طیّ مسافتی طولانی می‌انجامد. با تمرکز بر پیشرفتی که در هر محدودۀ جغرافیایی باید در مرحلۀ اوّل — مثلاً طیّ شش دورۀ فعّالیّت بین شروع نقشه و بزرگداشت دویستمین ‌سال‌روز تولّد حضرت بهاءالله — صورت گیرد نیل به اهداف‌ پنج‌ساله کاری آسان‌تر خواهد بود. در هر دورۀ‌ سه‌ماهه فرصت‌هایی برای گام‌هایی به سوی امکاناتی ذی‌قیمت موجود است، فرصت‌هایی زودگذر و بازگشت‌ناپذیر.
در جهان امروز متأسّفانه علایم اشاعۀ روزافزون یک بیماری وخیمِ روح و روان به چشم می‌خورد. چقدر درخور توجّه است که در بحبوحۀ زمانی که مردم جهان در غیاب علاجی واقعی رنج می‌برند و بی‌تابانه از امیدی واهی به امید واهی دیگری روی می‌آورند شما با متانت و جدّیّت وسیله‌ای را تهیّه و تلطیف می‌نمایید که قلوب را با کلام ابدی الهی مرتبط می‌سازد. شایان تأمّل است که در میان جنجال عقاید جزمی و منافع متضادّ که در همه جا در حال اوج‌گیری است، تمرکز شما در جذب نفوس به ساختن جوامعی است که پناه‌گاه وحدت و یگانگی می‌باشد. پس شایسته است که تعصبّات و خصومت‌های جهان، بدون آنکه شما را ابداً ناامید کند، یادآور این ضرورت باشد که با چه فوریّتی نفوسِ اطراف شما به مرهم شفا‌بخشی نیاز دارند که تنها شما می‌توانید به آنان عطا نمایید.
این نقشه آخرین نقشه از سلسله نقشه‌های پنج‌ساله است و در خاتمۀ آن، مرحلۀ تازه‌ای در بسط نقشۀ ملکوتی حضرت عبدالبهاء گشوده خواهد شد که مقرّر است جامعۀ اسم اعظم را به سوی قرن سوّم دور بهائی سوق دهد. امید آنکه دوستان الهی در هر کشوری اهمّیّت این چند سال آینده را ارج نهند، سال‌هایی که باید صرف تهیّه و تدارک وسایلی جدّی و منسجم برای ایفای وظایفی والاتر شود. میدان وسیع نقشۀ کنونی هر فرد را قادر می‌سازد تا در حمایت از این مسئولیّت مهم سهم خود را هر قدر ناچیز ادا نماید. از شما همکاران عزیز و ستایندگان محبوب عالمیان می‌خواهیم که از هیچ کوششی در به کار بردن تمام آنچه آموخته‌اید و استفاده از هر توانایی و مهارت خدادادی در پیشبرد نقشۀ ملکوتی به سوی مرحلۀ ضروری بعدی مضایقه ننمایید. هم‌زمان با ادعیۀ خالصانۀ شما برای نزول تأییدات الهی، این مشتاقان نیز در اعتاب مقدّسۀ علیا عنایات و فیوضات آسمانی را برای همۀ نفوس قائم به خدمت در راه پیشرفت این امر اعظم جهان‌شمول ملتمسند.
[امضا: بیت العدل اعظم]