پیام ١٧ مه ٢٠٠٩ بیت ‌العدل اعظم خطاب به کلّیّۀ محافل روحانی ملّی

پیام ١٧ مه ٢٠٠٩
ترجمه‌ای از نامۀ دارالانشاء بیت ‌العدل اعظم الهی خطاب به کلّیّۀ محافل روحانی ملّی (از: مرکز جهانی بهائی)
١٧ مه ٢٠٠٩
ارسال از طریق الکترونیکی
محافل روحانی ملّی ملاحظه فرمایند
دوستان عزیز و محبوب،
بیت العدل اعظم الهی در پیام رضوان ٢٠٠٨ خود، به اثرات فزایندۀ تحرّک حاصله از تعامل بین سه مجری نقشۀ پنج‌ساله اشاره نموده می‌فرمایند که برگزاری جلسات ضیافت نوزده‌روزه نیز از این تأثیرات بی‌بهره نمانده است. حالت توجّه و خضوع منبعث از نیایش فردی و جلسات دعا در همه جا بر غنای قسمت روحانی برنامۀ ضیافات افزوده است. قسمت اداریِ این برنامه‌ها با گزارش‌هایی در بارۀ پیشرفت امر مبارک و نیز با ارائۀ بینش‌‌‌های احبّای فعّال و پراشتعال، اعمّ از مصدّقین جدید و مؤمنین دیرین و از جمعیّت‌های گوناگون، روحی جدید می‌یابد. قسمت اجتماعی آن از تبادل تعارفات معموله فراتر رفته به تجدید دیدار پرنشاط یارانی صمیمی و مؤانسینی حقیقی مبدّل می‌شود، یارانی که در اجرای هدفی مشترک متّحداند و مذاکرات‌شان با مضامینی روحانی تعالی یافته است.
در پاسخ به پرسش‌هایی که در طول نقشه در بارۀ ضیافت نوزده‌روزه مطرح شده است، بیت العدل اعظم توضیح داده‌اند که در جامعه‌ای دائم الاتّساع که نفوسی را از تمام طبقات و پیشینه‌‌های مختلف به عضویّت می‌پذیرد، چگونه بعضی از اصول بنیادین باید به اجرا درآید. از آنجایی که توضیحات بیت العدل اعظم در این زمینه احتمالاً مورد استفادۀ همۀ محافل ملّی خواهد بود دستور فرموده‌اند که نکات ذیل به استحضار آن عزیزان برسد.
تشکیل ضیافات در محلّه‌های شهرهای بزرگ
تشکیل ضیافات نورزده‌روزه در محلّه‌های مختلفِ شهرهای پرجمعیّت یکی از پیآمدهای اجتناب‌ناپذیر رشد امر الله و نشان‌دهندۀ مرحلۀ مهمّی در توسعۀ ارگانیک یک جامعۀ محلّی است. در عین حال که باید مراقب بود تا از اجرای عجولانۀ آن در مواردی که تعداد احبّا در سراسر شهر نسبتاً کم است خودداری شود امّا زمانی که برگزاری یک ضیافت واحد برای تمامی جامعۀ یک شهر بزرگ مقتضی به نظر نرسد، محفل روحانی محلّی نباید خود را ملزم به استمرار آن بداند. چنین تغییری ممکن است در زمانی لازم باشد که محدودیّت وقت یا نبودن تسهیلات کافی مانع اجرای رضایت‌بخش سه قسمت برنامۀ ضیافت و از همه مهم‌تر قسمت شور و مشورت گردد. تجاربی که تاکنون به دست آمده اثرات سودمندِ تشکیل ضیافت در محلّه‌ها را در کیفیّت مشارکت، در ایجاد پیوندهای دوستی و در فرایند کلّی رشد به ثبوت رسانده است. گرچه بعضی از احبّا احتمالاً مشتاق شور و هیجان منبعث از گردهم‌آیی‌های بزرگ جامعه هستند، این نیاز می‌تواند با تشکیل جلسات دیگری توسّط محفل روحانی رفع شود.
در این رابطه، به دستور بیت العدل اعظم توجّه شما را به پیام مورّخ ٢٧ دسامبر ٢٠٠٥ آن جمع جلب ‌می‌نماییم که در آن اشاره فرموده‌اند که با افزایش سرعتِ فرایند رشد در سراسر جهان، لازم خواهد بود
که به منظور تسهیل برنامه‌ریزی‌ و اجرا، مراکز شهری به تدریج به نواحی کوچک و ‌کوچک‌تر و نهایتاً به محلّه‌ها تقسیم‌بندی شود. در این پیام ذکر شده است که این نواحی نه تنها نقاط تمرکز فعّالیّت خواهند گشت بلکه در هر یک از آنها ضیافات نوزده‌روزه نیز تشکیل خواهد شد. هم‌اکنون در بعضی از شهرها در اطراف و اکناف جهان، ضیافت در فضای صمیمی یک محلّه تشکیل می‌شود.
تقسیم یک جامعۀ محلّی به نواحی کوچک‌تر به منظور برگزاری ضیافت بدون چالش نخواهد بود. مثلاً در بسیاری از شهرها در اطراف جهان، مردم بر حسب عوامل گوناگون از قبیل نژاد، قومیّت و یا شرایط اقتصادی در نواحی خاصّی اسکان یافته و از هم مجزّا شده‌اند. محفل روحانی محلّی باید از یک طرف مراقب باشد تا این قبیل محدودیّت‌ها و موانع اجتماعیِ معمول سهواً به جامعۀ محلّی بهائی راه نیابد. از طرف دیگر باید بپذیرد که ایجاد اشتیاق برای قبول مسئولیّتِ امور امری برای احبّای تازه‌تصدیق در محیطی آشنا و در اجتماعات نزدیک به محلّ سکونت‌شان با سهولت بیشتری صورت می‌گیرد.
محفل روحانی محلّی در جریان تصمیم‌گیری در مورد تشکیل ضیافات در محلّه‌ها، باید تعیین کند که قسمت روحانی برنامه‌ها چگونه ترتیب داده خواهد شد و گزارش‌ها، اخبار و اطّلاعیّه‌ها به چه نحو در اختیار احبّا قرار خواهد گرفت. در هر ماه بهائی معمولاً مجموعه‌ای از مواد برنامه شامل مواضیع و یا مسائل خاصّی که باید در قسمت اداری ضیافت مطرح شود در بین نواحی مختلف که برای میزبانی جلسات‌ تعیین شده‌اند توزیع خواهد شد. محفل روحانی هم‌چنین تمهیداتی فراهم خواهد آورد تا مشورت‌ها در هر ناحیه مفید و ثمربخش باشد، نظرهای احبّا به محفل ارجاع گردد و محفل پاسخ‌های محبّت‌آمیز و سازنده‌ای به توصیه‌های دوستان ارائه دهد. بدین منظور محفل روحانی می‌تواند یک یا چند نفر را تعیین نماید تا به نیابت از طرف محفل نظامت جلسه، ثبت نتایج مشاورات و جمع‌آوری تبرّعات را به عهده بگیرند.
گزینش زبان
ضیافات نوزده‌روزه و سایر جلسات رسمی بهائی باید، به عنوان یک اصل کلّی، به زبان مرسوم مردم محل برگزار گردد. امّا با تغییر مداوم شرایط اجتماعی و اقتصادی در سراسر جهان می‌توان تصوّر نمود که روز به روز مردم بیشتری مجبور به کوچ کردن به مراکز شهری و تشکیل گروه‌های اقلّیّتی با زبان‌های مختلف خواهند شد چنانکه هم‌اکنون مثلاً تجمّع جمعیّت‌های اسپانیایی زبان در امریکای شمالی و یا بعضی جمعیّت‌های قبیله‌ای را در افریقا می‌توان مشاهده کرد. در این گونه موارد، با تشکیل ضیافات در نواحی یا محلّه‌های مختلف ممکن است این سؤال پیش آید که آیا برنامه می‌تواند به زبان جمعیّت اقلّیّتی که فعلاً در محلّه اکثریّت دارد اجرا گردد. بیت العدل اعظم در این برهه از زمان، مایل به تعیین مقرّرات قاطعی در این مورد نیستند و این موضوع را به نظر و تصمیم محفل روحانی محلّی مربوطه محوّل نموده‌اند تا با هدایت محفل روحانی ملّی با انعطاف‌پذیری و با روح یادگیری در این مورد عمل نمایند.
اعمّ از اینکه ضیافات در یک محلّ مرکزی تشکیل شود و یا در چندین محلّه برگزار شود، محفل روحانی محلّی طبیعتاً مایل خواهد بود که فرد فرد احبّا، قطع نظر از تفاوت‌های زبانی، احساس کنند که عضو یک جامعۀ متّحد هستند و اقدامات لازم را به عمل خواهد آورد تا جوّی پذیرا و مطبوع ایجاد گردد. به این منظور ممکن است قسمت‌هایی از آثار مبارکه به زبان‌های مختلفی که احبّا به آنها صحبت می‌کنند در قسمت روحانی برنامۀ ضیافت گنجانده شود. به علاوه باید طرق مناسبی یافت تا بتوان مضمون پیام‌ها و اخبار مهم را به احبّای ناآشنا با زبانی که برنامه ضیافت در آن اجرا می‌شود ابلاغ نمود. در هنگام شور و مشورت، باید به آنان فرصت داده شود تا پیشنهادات و نظریّات خود را در صورت لزوم به زبان خویش بیان نمایند و ممکن است بتوان مطالب را به نحوی که به نظم و آرامش جلسه خللی وارد نگردد برایشان ترجمه کرد.
شرکت غیر بهائیان در ضیافات
ضیافت نوزده‌روزه یکی از مؤسّسات امری و فرصت و وسیله‌ای است که جامعۀ بهائی بدون بیم از ایجاد سوء تفاهم در بین کسانی که با هدف ضیافت آشنا نیستند امور خود را با صراحت و صداقت کامل بررسی ‌نماید. به این دلیل است که شرکت در ضیافت منحصر به اعضای جامعۀ بهائی می‌باشد.
احبّا معمولاً تشویق نمی‌شوند که غیر بهائیان را به جلسات ضیافت دعوت کنند. امّا گاهی دوست‌داران امر مبارک به طور غیر منتظره در ضیافت حضور می‌یابند و البتّه نمی‌توان آنان را نپذیرفت و شرط ادب و روح رفاقت ایجاب می‌کند که به گرمی از آنان استقبال شود. از اینرو مهمانانِ غیر منتظره که تعدادشان در گذشته نسبتاً کم بود، به شرکت در قسمت‌های روحانی و اجتماعی ضیافت پذیرفته می‌شدند ولی یا از آنها تقاضا می‌شد که برای قسمت اداری جلسه را ترک کنند و یا آن قسمت برنامه به کلّی حذف می‌شد.
با استقرار کامل چارچوبِ عملِ نقشه در بسیاری از نقاط، تعداد روزافزونی از افراد از طریق فعّالیّت‌‌های اصلی با حیات جامعۀ بهائی در ارتباط‌اند و احتمال اینکه کسانی که به امر مبارک نزدیک‌اند از انعقاد ضیافت نوزده‌روزه اطّلاع حاصل نموده و در جلسات آن شرکت کنند به مراتب افزایش یافته است. بیت العدل اعظم تصمیم گرفته‌اند که در این گونه موارد به جای حذف قسمت اداریِ برنامه و یا تقاضای ترک جلسه از مهمانان، ناظمین سعی نمایند که این قسمت ضیافت را به نحوی تعدیل کنند تا برای شرکت مهمانان مناسب باشد. اعلام اخبار محلّی و ملّی و ارائۀ اطّلاعات در بارۀ گردهم‌آیی‌های اجتماعی و هم‌چنین شور و مشورت راجع به موضوع‌هایی که منافع عمومی را در بر می‌گیرد مانند فعّالیّت‌های تبلیغی، پروژه‌های خدمت، صندوق تبرّعات و غیره می‌تواند به طور عادی انجام شود در حالی که بحث در بارۀ مطالب حسّاس و نکات غامض مربوط به این مسائل و یا دیگر مواضیع پیچیده را می‌توان به وقت دیگری موکول نمود تا احبّا بتوانند آزادانه و بدون آنکه حضور مهمانان مانع باشد اظهار نظر نمایند.
هنگامی که ضیافت در منزل خانواده‌ای برگزار شود که بعضی از اعضای آن بهائی نیستند رویکرد مشابهی نسبت به قسمت اداری می‌تواند اتّخاذ گردد. در برنامه‌ریزی برای این گونه جلسات، از یک طرف باید به ضرورت ابراز مهمان‌نوازی و محبّت اندیشید و از طرف دیگر ملاحظۀ مقتضیات در طرح امور محرمانه و بحث آزاد در بارۀ موضوع‌های مهم و حسّاس را باید به دقّت در نظر گرفت. محفل روحانی محلّی باید با مشورت با احبّایی که چنین بستگانی دارند، سعی نماید که راه حلّ رضایت‌بخشی برای هر موردی که پیش می‌آید پیدا کند.
کسب تجربه
گسترش مستمرّ جامعۀ بهائی در سال‌های آینده مطمئنّاً چالش‌های متعدّدی را پیش خواهد آورد که بر چگونگی اجرای جنبه‌های روحانی، اداری و اجتماعی ضیافات نوزده‌روزه در نقاط مختلف جهان اثر خواهد گذاشت. مسئولیّت رسیدگی به این چالش‌ها در وهلۀ اوّل بر عهدۀ محافل روحانی محلّی است. وظیفۀ محافل آنست که مراقب شرایط جوامع خود باشند، با احبّا مشورت کنند، با هوشمندی به نیازهای مختلف پاسخ گویند و انعطاف‌پذیری را، بدون نادیده گرفتن اصول اساسی امر الهی، حفظ نمایند. در بررسی این موارد، محافل طبیعتاً توصیۀ اعضای هیئت معاونت را جویا خواهند شد. محافل روحانی ملّی با هم‌کاری مشاورین این تغییر و تحوّل را از نزدیک دنبال خواهند نمود، با رویکردهایی که در مراکز مختلف اتّخاذ گردیده خود را آشنا خواهند ساخت، یادگیری در تعیین رویکردهای مؤثّر را به مرور زمان تسهیل خواهند کرد و بدین ترتیب احبّا را هدایت و تشویق خواهند نمود.
بیت العدل اعظم در اعتاب مقدّسۀ علیا در نهایت تضرّع و ابتهال دعا خواهند کرد تا جمال اقدس ابهی مساعی مستمرّ شما را برای هدایت احبّای عزیز در جهت انجام وظایف روحانی خویش نسبت به پیشبرد امر الهی در سراسر عالم تأیید فرماید.
با تقدیـم تحیّات
دارالانشاء بیت العدل اعظم