اراده الهی از ارسال پیامبران

خواست يزدان از پديداری فرستادگان دو چيز بود : نخستين رهانيدن مردمان از تيرگی نادانی و رهنمائی به روشنائی دانائی . دوم آسايش ايشان و شناختن و دانستن راههای آن . پيمبران چون پزشکانند که به پرورش گيتی و کسان آن پرداخته‌اند تا به درمان يگانگی بيماری بيگانگی را چاره نمايند .در کردار و رفتار پزشک جای گفتار نه ، زيرا که او بر چگونگی کالبد و بيماريهای آن آگاه است و هرگز مرغ بينش مردمان زمين به فراز آسمان دانش او نرسد .
پس اگر رفتار امروز پزشک را با گذشته يکسان نبينند جای گفتار نه ، چه که هر روز بيمار را روش جداگانه سزاوار و همچنين پيمبران يزدان هرگاه که جهان را به خورشيد تابان دانش درخشان نمودند، به هر چه سزاوار آن روز بود مردم را به سوی خداوند يکتا خواندند و آنها را از تيرگی نادانی به روشنائی دانائی راه نمودند .

حضرت بهاءالله : آيات الهى جلد ۱ ص54