ميان پيمبران جدائی ننهيم

ميان پيمبران جدائی ننهيم ، چون خواست همه يکی است و راز همگی يکسان . جدائی و برتری ميان ايشان روا نَه . پيمبر راستگو خود را به نام پيمبر پيشين خوانده . پس چون کسی به نهان اين گفتار پی نبرد به گفته‌های نا شايسته پردازد .
دانای بينا را از گفته او لغزش پديدار نشود . اگر چه پيدايش ايشان در جهان يکسان نه و هر يک به رفتار و کردار جداگانه پديدار و در ميان ، خُردی و بزرگی نمودار ولی ايشان مانند ماه تابان است ، چنانچه او هر گاهی به نمايش جداگانه پديدار با آنکه هيچ گاهی او را کاهش و نيستی نه .پس دانسته شد که اين نه بيشی و کمی است . ولی جهان ناپايدار شايستهء اينگونه رفتار است . چه هر گاه که خداوند بي مانند پيمبری را به سوی مردمان فرستاد به گفتار و رفتاری که سزاوار آن روز بود نمودار شد .

حضرت بهاءالله : آيات الهى جلد ۱ ص332