مشورت

اوّل فريضه اصحاب شور خلوص نيّت و نورانيّت حقيقت و انقطاع از ما سوی اللّه و انجذاب به نفحات اللّه و خضوع و خشوع بين احبّاء و صبر و تحمّل بر بلاء و بندگی عتبه ساميهء الهيّه است و چون به اين صفات موفّق و مؤيّد گردند نصرت ملکوت غيب ابهی احاطه نمايد *
بايد به نوعی مذاکره و مشاوره کرد که اسباب کدورتی و اختلافی فراهم نيايد و آن اين است حين عقد مجلس هر يک به کمال حرّيّت رأی خويش را بيان و کشف برهان نمايد اگر ديگری مقاومت ميکند ابدا او مکدّر نشود زيرا تا بحث در مسائل نگردد رأی موافق معلوم نشود و بارقه حقيقت شعاع ساطع از تصادم افکار است در نهايت مذاکره اگر اتّفاق آراء حاصل گردد فنعم المراد و اگر معاذ اللّه اختلاف حاصل شود به اکثريت آراء قرار دهند *
اول شرط محبّت و الفت تامّ بين اعضاء آن انجمن است که از بيگانگی بيزار گردند و يگانگی حضرت پروردگار آشکار کنند زيرا امواج يک بحرند و قطرات يک نهر نجوم يک افق اند و اشعّه يک شمس درختان يک بوستانند و گلهای يک گلستان و اگر وحدت حال و يگانگی بي ملال در ميان نيايد آن جمع پريشان گردد و آن انجمن بی‌سر و سامان

حضرت عبدالبهاء : منتخباتى از مكاتيب حضرت عبدالبهاء جلد ۱ص84