مناجات شماره 6

الها معبودا مقصودا كريما رحيما
جان ها از تو و اقتدارها در قبضه قدرت تو . هر كه را بلند كنی از ملك بگذرد و بمقام (( و رفعناه مكاناً عليّاً )) رسد و هر كه را بيندازی از خاك پست تر بلكه هيچ از او بهتر . پروردگارا، با تباه كاری و گناه كاری و عدم پرهيزكاری مقعد صدق مي طلبيم و لقای مليك مقتدر مي جوئيم.

امر امر توست و حكم آن تو و عالم قدرت زير فرمان تو . هر چه كنی عدل صرفست بل فضل محض . يك تجلّی از تجلّيات اسم رحمانت رسم عصيان را از جهان براندازد و محو نمايد و يك نسيم از نسائم يوم ظهورت عالم را به خلعت تازه مزيّن فرمايد. ای توانا ناتوانان را توانائی بخش و مردگان را زندگی عطا فرما شايد ترا بيابند و به دريای آگاهيت راه يابند و بر امرت مستقيم مانند . اگر از لغات مختلفهء عالم عرف ثنای تو متضوّع شود همه محبوب جان و مقصود روان، چه تازی چه فارسی. اگر از آن محروم ماند قابل ذكر نه، چه الفاظ چه معانی . ای پروردگار از تو مي طلبيم كلّ را راه نمائی و هدايت فرمائی . توئی قادر و توانا و عالم و بينا.

حضرت بهاءالله : ادعيه حضرت محبوب صص326الی 328