حكمت نماز

از حکمت نماز سؤال نموده بودی بدانکه نماز فرض است و واجب و بهيچ عذری انسان معاف از صلوة نشود مگر عاجز باشد يا خود محذور کليّ واقع گردد و حکمتش اينست که نماز عبارت از ارتباط بين عبد و حقّ است زيرا انسان در آن ساعت به دل و جان توجّه به حضرت يزدان کند و به حقّ مؤانست جويد و محبّت و الفت نمايد . عاشق را لذّتی اعظم از مکالمه با معشوق نيست و طالب را نعمتی بهتر از مؤانست با مطلوب نه اينست هر نفْس منجذب بملکوت الهی نهايت آرزويش که وقتی فراغت يابد و بمحبوب خويش تضرّع و زاری کند طلب الطاف و عنايت نمايد و مستغرق در بحر خطاب و تضرّع وزاری گردد و از اين گذشته صلوة و صيام سبب تذکّر و تنبّه انسانست و حفظ و صيانت از امتحان ".

مجموعه آثار مباركه : گلزار تعاليم بهائى ص304