تفکر

نهايت مساعی شما اين است که بشر با يکديگر متّحد و متّفق شوند و نهايت آرزوی ما اين است که جنگ و جدال از ميان بر خيزد به جای جنگ صلح قرار يابد و مقابل بغض محبت بيايد و مقابل اختلاف اتحاد حاصل شود . لکن اين مقصد خيلی مقصد عظيم است آسان نيست مشکلات بسياری در پيش دارد اما شما بايد هر زحمتی و هر مشقتی را بر خودتان گوارا بداريد زيرا مقصد عظيم است يعنی بايد مقاومت جميع بشر نمائيد . زيرا جميع ملل در فکر حربند و اعتقادشان اين است که يکديگر را غارت نمايند فتح ممالک کنند . البته اين کار شما بسيار سخت است لکن اگر شما ها همت کنيد کلال و ملال نياريد جهد تان را مبذول داريد نتائج مفيده حاصل خواهد شد . پس هميشه تضرع و زاری به درگاه خدا کنيد و از خدا بخواهيد که ... مدد فرمايد، تأييد فرمايد، تا بتوانيد از عهدهء اين کار برآئيد تا اين بار سنگين را بلند کنيد و در اين راه هر زحمت و مشقت و تعبی را تحمل نمائيد . شايد در اين سبيل به جائی برسيد که جانتان را بايد فدا کنيد .هر انسانی که مقصدش مقصد جليل است ،بايد هر مشقتی را بر خود گوارا کند. علی الخصوص اين مقصد عظيم که حيات عالم است، نورانيت عالم بشر است ، راحت و آسايش جميع خلق است، ظهور موهبت عالم انسانی است و جلوهء تأييدات ملکوت الهی است . من اميدم از شما چنان است که ابداً در هيچ مشقتی و تعبی فتور نياريد بلکه روز به روز همتتان بلند تر شود و سعی و کوشش تان بيشتر گردد تا به نورانيت محبت اللّه در بين بشر مشتهر شويد .
خطابات حضرت عبدالبهاء جلد 1 ص90
" استقامت و شهامت حلال مشکلات ياران است و کافل سعادت و عزّت و استخلاص عزيزان در آن سامان ".
ص ٢٣٤ ج ٣ توقيعات ٤٨-١٩٢٢

. بايد نفوس مقبله به شأنی مستقيم باشند که جميع اهل ارض اگر بخواهند ايشان را از بحر قرب دور نمايند خود را عاجز مشاهده کنند . نيکوست حال نفسی که از کأس استقامت آشاميد و به اين فيض اعظم فائز شد ، اوست از مقربين . ای دوستان ، جهد نمائيد تا گمگشتگان وادی اوهام را به افق يقين کشانيد . انّه لَهو النّاصحُ العليم .
با تفکَر دربیانات مبارکه دیدگاه خود در پاسخ به سؤالات زیر را در قسمت نظرات(comments) با سایرین درمیان گذارید:

- مساعی و آرزوی ما چیست؟
- به نظر شما چرا مقاصد عظیم مشکلات بسیاری در پیش دارد؟
- "هر انسانی که مقصدش جلیل است باید هر مشکلی را بر خود گوارا کند"چرا؟ و چگونه؟
- استقامت و شهامت چگونه سبب سعادت وعزَت و استخلاص ما می گردد؟

من چهل سال در حبس دو پادشاه بودم که در نهايت عداوت بودند. جميع راه ها را مسدود نمودند. از قلعهء عکّا يک نفر بيرون نمی توانست بيايد و در اواخر خانه محصور پليس و جاسوس بود و از هر جهت محاط، نمی گذاشتند احدی نزديک بيايد يا من بيرون بروم. در نهايت شدّت و سختی. به عون و عنايت بهاء اللّه من مقاومت و مقابلی نمودم. کسی گمان نداشت که من بيرون می آيم با نهايت سختی و منع شديد من متوکّل بودم به جمال مبارک اعتماد داشتم .تا آنکه بغتةً خدا زنجير را از گردن من برداشت و به گردن عبد الحميد انداخت من از قلعه بيرون آمدم او داخل شد من آزاد شدم او محبوس گرديد آنچه با من نمود و وضع سابق بود بالعکس وقوع يافت. الحمد للّه به فضل بهاء اللّه تا امريکا آمدم. روي های شما را ديدم. هيچ به خاطر نمی گذشت، امّا به فضل جمال مبارک همهء ابواب مفتوح شد. عَلم الهی بلند گشت. صيت امراللّه شرق و غرب را فرا گرفت. نفوذ کلمهء بهاء اللّه عالم را احاطه نمود.     خطابات حضرت عبدالبهاء جلد ۲ ص244